Dan wordt het normaal

Ken je dat? Als kind wil je dat de slingers zo lang mogelijk blijven hangen. Zodat je steeds herinnerd wordt aan het heuglijke feit dat je jarig bent geweest. Of na je kraamtijd, de ooievaar staat nog maanden in de tuin. Omdat je dat speciale gevoel vast wil houden.

Op 14 februari, valentijnsdag, werd ons zoontje met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Het hangerige peutertje bleek niet hangerig van zijn Corona infectie. Hij bleek diabetes type 1 te hebben. Een auto-immuunziekte. Het scheelde niet veel of…

Ik wil er niet aan denken. Het bleek al maanden bezig te zijn. Er was sprake van ‘Ketoacidose’. Kortom: zijn bloed was verzuurd en hij was zichzelf als het ware aan het vergiftigen. We merkten helemaal niets. Alleen dat hij wat hangerig was. Ineens deed hij een middagdutje. Afgewisseld door lekker vrolijk rond te huppelen en te spelen. Niets bijzonders verder.

Hij bleek dus doodziek te zijn.

Na 2 dagen ziekenhuis mochten we, gewapend met een hoeveelheid insuline waar je een paard mee om kan leggen, naar huis.

Daar aangekomen had een moeder van een vriendinnetje slingers in de tuin opgehangen. Mensen stuurden kaartjes, ballonnen, cadeautjes. ‘Ikke Jarig!’ kirde ons zoontje verrukt. En wat waren we blij. Hij is thúis! Het gaat goed. Nu we weten wat het is wordt hij nóóit meer zó ziek. Ja. Het was feest. Ik hing een koord aan het plafond en daar kwamen de kaartjes aan te hangen. Een meterslange slinger sierden, samen met de ballonnen ons huis.

En nu… we zijn 6 weken verder. De ballonnen zijn leeggelopen en weg. Maar de slingers buiten hangen nog. Evenals de kaartenslinger.

Ik kan het niet weghalen.

Want als ik het weghaal, dan gaan we terug naar normaal.

En ik wil niet dat Diabetes normaal wordt. Deze rotziekte. Alles draait om glucosewaardes, insuline spuiten en meer van zulks. Ons zoontje heeft verdriet. Is angstig. Nooit meer zomaar een ijsje eten. Iedereen die ik ook maar een beetje ken op de hoogte stellen. Want als zijn glucose te laag zit, valt hij om. Dan heeft hij suiker nodig. Maar geen koekje. Pure suiker. Het liefst Dextro. Géén insuline! Nóóit zomaar insuline geven aan een Diabeet!

Het is een hele zorg. Het gaat normaal worden. Maar zolang de slingers nog hangen, is het nog niet normaal. En dus hangen ze nog wel even.

‘Ikke jarig!’ zo is het kind. Elke dag opnieuw.