Papa

Als je ouders gaan scheiden in een tijd, dat een bezoekregeling van om de 14 dagen een weekend bij je vader zijn, normaal is, kan het niet anders dan dat je als kind vervreemd van je vader.

Als je ouders gaan scheiden en dat blijkt een enorme vechtscheiding, helaas over de rug van ondergetekende, komt dat de band met beide ouders niet ten goede.

Maar je accepteert je lot en je leeft je leven. Je ziet je vader zo nu en dan, je woont bij je moeder en die zie je dus heel veel.

Je moeder overlijdt, je krijgt je eigen gezin en je vader blijf je zo nu en dan zien.

Mijn vader en ik zijn enorm van elkaar afgedreven. Zonder in details te willen treden over hoe en door wie dat kan, kan ik zeggen dat ik niet zo’n fijn beeld van mijn vader had. Terwijl ik wél heel, heel veel op hem lijk en ook echt heel veel fijne herinnerigen met hem heb. Samen tv kijken op de bank, een kopje champignonsoep eten, Snoepen in bed, speurtochten door het huis, de hele tafel vol dozen en knutselen maar (dat ik dan niet verder kom dan een ‘broche’ van 4 cm). Mijn vader die ‘Prince of Persia’ op de computer heeft en we dat samen spelen, de prachtige raceauto’s die hij tekende…

Mijn moeder die vond dat ik een slechte eter was, en mijn vader die, tot groot ergernis van mijn moeder, mij wel aan het eten kreeg (ik bleek niet van hollandse kost te houden maar meer van gekruid eten), Mijn vader die pannenkoeken stond te bakken terwijl ik onder de douche stond, en dat ik dan de geur al rook bij het afdrogen. Mijn vader die met tranen in zijn ogen vertelde dat ‘Duukie’, onze hond en mijn aller allergrootste vriend, dood was gegaan, en wij samen een potje zaten te grienen. Want Duke was ook zijn allerbeste maatje.

We gingen ook vaak dagjes weg. Soms naar een pretpark, maar ook met een schepnetje de slootkant verkennen. Touwtje springen op de parkeerplaats.

En zo langzamerhand, nu mijn kinderen groter worden, komen al deze herinneringen stuk voor stuk weer terug. Ik kijk steeds vaker kritisch naar alle gebeurtenissen uit mijn jeugd, en kan eigenlijk maar 1 ding concluderen:

Ik heb een hele fijne vader.

En ik ben zo ontzettend blij dat ik daar op tijd achter ben gekomen.

Over een tijdje gaan we samen naar de Efteling. Mijn vader en ik.

Ben ik weer even kind. Zíjn kind.