Samen zijn

Mijn ouders gingen scheiden toen ik een smurf van 7 was. Ik vond mezelf al een hele grote meid. 

Mijn ouders konden, zo kan ik mij herinneren, niet met elkaar, maar ook niet zonder. Dus zo zat ik met regelmaat boven op mijn kamer te hopen dat ze weer samen zouden zijn, terwijl zij beneden samen naar autorace keken. Maar altijd eindigde de dag in een deur die dichtsloeg en mijn vaders auto die wegreed, tot over twee weken papa…

En dan haalde hij mij weer op en bracht mij zondag weer thuis, keken ze samen autorace en weer zat ik boven te hopen. 

Ik kon het geluid van de autorace niet meer horen. Het gezoem van de wielen stond voor mij gelijk aan de wekelijkse teleurstelling dat papa toch weer naar huis ging, weg van mij.

In de tijd dat mijn ouders uit elkaar gingen had Willeke Alberti een hit met ‘Samen zijn’, themaliedje van de serie ‘Pompie en de robodol’.

Het nummer schalde met regelmaat uit de boxen en ik trok het écht niet. Niemand weet, tot nu, dat ik ‘vriendje’ verving door ‘pappie’ en dat ik elke keer als ik de eerste klanken van dat liedje hoor(de), compleet vol schoot. 

Als kind, maar nu nog steeds. 

Vandaag was de Formule 1 en Max Verstappen kon wereldkampioen worden. Mijn man wilde dat graag zien. Ik vertelde hem over vroeger en zei, dat hij er geen aandacht aan moet schenken als ik naar boven zou gaan of de hond ging uitlaten. 

Ik mag dan inmiddels 40 zijn, sommige dingen heb ik niet verwerkt. De scheiding en daarmee vooral het feit dat mijn vader op afstand stond en van veel dingen niets wist, is daar een groot voorbeeld van. 

Mijn lief begreep het. 

Vandaag ging de tv aan. Tot mijn grote vreugde, klinken de banden nu minder hard dan vroeger. Of is dat mijn verbeelding? Het maakt niet uit. Ik vond het leuk en zat opgelucht mee te kijken met het hele gezin.

De hele dag was ik opgelucht en blij. Ik liep een rondje hard en was intens gelukkig. 

‘s avonds op de bank, een Kerstreclame. ‘Samen zijn’ als titelsong. 

Bleek ik toch niet alles verwerkt te hebben.

Songteksten

M’n pappie, mag ik even met je praten

Want ’t verward me, wat er met ons twee gebeurt

Heb jij dat ook, gevoel van angst dat je bekruipt

Als je alleen bent

Want ’t is alsof de dagen zonder jou zo hol en bijna leeg zijn

Heb jij ’t ook, gevoel van onrust dat ’t niet voor altijd

Door kan blijven gaan

Zal die twijfel voor ons blijven bestaan

Samen zijn

Is samen lachen, samen huilen

Leven door dichtbij elkaar te zijn

Samen zijn

Is sterker dan de sterkste storm

Gekleurder dan ’t grauwe om je heen

Want samen zijn

Ja samen zijn

Dat wil toch iedereen

M’n pappie, mag ik even aan je hangen

Je warmte voelen, ook al is ’t maar heel kort

Heb jij dat ook, gevoel van rust dat je bekruipt

Als je me aankijkt

Want ’t is alsof de dagen samen zoveel meer en echt gemeend zijn

Heb jij dat ook, gevoel van tijdloosheid, dat ’t wel voor altijd

Door kan blijven gaan

Door die gevoelens blijf ik naast je staan

Samen zijn

Is samen lachen, samen huilen

Leven door dichtbij elkaar te zijn

Samen zijn

Is sterker dan de sterkste storm

Gekleurder dan ’t grauwe om je heen

Want samen zijn

Ja samen zijn

Dat wil toch iedereen

Samen zijn

Is samen lachen, samen huilen

Leven door dichtbij elkaar te zijn

Samen zijn

Is sterker dan de sterkste storm

Gekleurder dan ’t grauwe om je heen

Want samen zijn

Ja met z’n twee te beleven, een te zijn

Samen zijn